Borów

Kapliczka w Borowie - obok stary ponad 170-letni dąb

BORÓW 

• Miejscowość zamieszkuje ok. 101 osób (dane na dzień 01.01.2015 r.).

• Sołtysem Borowa jest MIROSŁAWA SZYMCZYSZYN.
  

Krótki opis: Wieś o typie ulicówki, położona ok. 7,5 km na zachód od Prusic, na Równinie Prusickiej (do Borowa oddalona ok. 1 km należy dawna Kolonia Krąpy położona na północnych stokach Wzgórz Trzebnickich). Nazwa wsi ma charakter topograficzny, pojawiła się w zapisach w 1300 r. i brzmiała Grunbach sive Borów, co można przetłumaczyć jako Zielony Potok w Borze. Niemiecka nazwa użyta jako Grunbach przekształciła się w Krumpach.

Historia: Znaleziska archeologiczne stwierdzają osadnictwo już w okresie neolitu (4200-1700 p.n.e.), ślady kultury łużyckiej z przełomu epoki brązu i okresu halsztackiego epoki żelaza (1000-400 p.n.e.), kultury przeworskiej z okresu wpływów rzymskich (0-375 r.n.e.) oraz wczesnego średniowiecza (X-XII w.). Pierwsze wzmianki wymienione w dokumencie z 1203 r., w którym mowa o Lanka von Borov vel villa Bartholomei. W 1300 r. nazwa Gruntach sive Borov. W 1376 r. występuje Bogusco z Borowa. W XV w. jako oficjaliści klasztoru w Trzebnicy (urzędnicy, osoby zarządzające) występuje Henryk z Borowa oraz Stefan z Borowa. Znanym z nazwiska właścicielem wsi  w 1505 r. był Wawrzyniec Kośmider a następnie w 1701 r. Stosch. Spis z 1785 r. wymienia we wsi: dom właściciela, folwark, szkołę ewangelicką oraz 149 mieszkańców (ewangelików). Kolejny spis z 1844 r. wymienia: pałac, szkołę ewangelicką, folwark, dwa młyny, wiatrak, browar, gorzelnię, 35 domów, 3 rzemieślników oraz 251 mieszkańców (w tym 43 katolików).

Osada ta założona wśród stawów miała sprzyjające warunki do hodowli ryb i rozwoju młynarstwa. Znajdowały się tu liczne młyny oraz wiatrak. We wsi od początku XVIII w. działała szkoła ewangelicka. W 1912 r. otwarto nowy budynek szkolny, murowany ganek z daszkiem dwuspadowym, z dekoracją ciesielską w szczycie. Obecnie mieści się tam świetlica oraz pomieszczenia mieszkalne.

Z dawnego zespołu dworskiego z XVIII w. okresu międzywojennego zachował się tylko park i zabudowanie folwarczne. Dwór został zniszczony w 1945 r., później rozebrany. Park założony w XIX w. prawdopodobnie na miejscu dawnego ogrodu dworskiego, z zachowaniem starych drzew - dąb szypułkowy, lipa drobnolistna, robinie akacjowe.

W miejscowości znajduje się słupowa kapliczka przydrożna zbudowana po 1945 r. na miejscu pomnika poległych po I wojnie światowej. Obok rośnie ok. 170-letni dąb szypułkowy.

W Borowie w ostatnim czasie dokonano remontu wiaduktu nad torami. Warto zwrócić uwagę na zadrzewienia prowadzące do miejscowości. Aleja ta składa się z różnej wielkości okazałych dębów. Pod okapem drzew posadzono ligustr.

W Borowie oraz okolicy rośnie kilka dębów szypułkowych o wymiarach pomnikowych.

Piękna aleja prowadząca do Borowa

Widok na Borów

Wyremontowany wiadukt nad torami

Widok z wiaduktu